“Çok renkli kardeşime…”
ölürsen geçer
ama sen ölme
mevsim etrafında dolansın
acılar çiçek toplasın başucunda
bir nefes gibi alınsın
bir nefes gibi verilsin
sözler
uyursan geçer
masal ülkelerin var çünkü senin
ankayı doğuran kuşlar
kafdağında bir evin
kalbinde bir eşin var
sebepsiz hüzünlerin
eşsiz bir telaşın var
rüyaların destan içre destan
büyürsen geçer
ne vakit büyütmeye başlarsa
bir çocuğu
o zaman büyür insan
öncesi
acemi, cahil
ve tedirgin bir yorgunluk.
söylersen geçer
ilmek ilmek çözülür kelimler
düğümler açıldıkça
pay edersin ömrünü
sona kalan
sana kalmıştır
dâğlarsan geçer
kalbini.
acıya, acı iyi gelir ancak
kanayan hasrete tuz
gurbete tütün
ağlarsan geçer
ama sen ağlama.
